آیینه حجاب و عفاف
دو شنبه 6 تير 1393برچسب:, :: 7 قبل از ظهر :: نويسنده : مهین پناهی عفت در سیره ی پیشوایان
يكي از ارزشهاي والاي انساني و اسلامياي كه سرچشمه ارزشهاي ديگر، و موجب آثار درخشان معنوي است، خوي عفّت ميباشد كه ميتوان آن را يكي از پايههاي اخلاق و صفت كليدي اي براي عقب زدن رذايل و سوق دهنده به سوي تكامل و درجات عالي و كمالات متعالي دانست. در قرآن و روايات از اين خصلت، بسيار تمجيد شده و سيره پيشوايان معصوم(ع) نيز سرشار از اين خصلت نيكو است. با اين اشاره به مطالب زير ميپردازيم:
معناي عفّت
![]() عفّت در اصل به معناي خويشتن داري، تسلّط بر نفس و نقطه مقابل شهوت پرستي و شكم پرستي است. راغب اصفهاني در لغت نامه «مفردات» ميگويد: «عفّت حالتي در نفس است كه انسان را از غلبه شهوت باز ميدارد.» در لغت نامه «التحقيق» آمده: فرق بين عفت و تقوا اين است كه عفّت به معناي حفظ نفس از شهوات انساني است ولي تقوا يعني حفظ نفس از انجام گناهان. بنابراين عفّت يك حالت دروني است، ولي تقوا بر اعمال خارجي نظارت دارد.(4) نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب پیوندهای روزانه پيوندها
نويسندگان
|
||||||||||||||||
![]() |